กระผมพยายามศึกษาว่าจะหาพืชชนิดใดมาปลูกโดยพืชชนิดนั้นจะต้องเหมาะกับสภาพพื้นที่ สถาพภูมิอากาศ และจะลดการใช้ปุ๋ยเคมี,ยาฆ่าแมลง ลงได้มากที่สุด ผู้บริโภคมีความต้องการสูง และกว้างขวาง กระผมได้ศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับพืชผักหลายชนิด หนึ่งในนั้นก็คือ การปลูกไผ่ และกระผมก็ได้รับคำเเนะนำจากเพื่อนร่วมงาน ซึ่งเพื่อนคนนี้ปัจจุบันก็ปลูกไผ่เพื่อจำหน่ายเหมือนกัน ได้แนะนำให้กระผมปลูก ไผ่หม่าจู กระผมจึงศึกษาเพิ่มเติมแล้วพบว่า "ไผ่ชนิดนี้มีคุณสมบัติเด่นหลายประการ เช่น การปลูกทำได้ง่ายในฤดูฝน เจริญเติบโตได้ในดินทุกชนิด โตเร็ว ทนทาน ไม่เปลืองยาและปุ๋ยเคมี ให้หน่อเร็ว รดชาดดี หวานกรอบ เนื้อหน่อสวยขาวน่ารับประทาน นำไปทำอาหารได้หลายอย่าง หน่อดก มีราคาค่อนข้างสูง เป็นที่ต้องการของตลาด ระยะเวลาการให้หน่อยาวประมาณ 8-9 เดือน ขึ้นอยู่กับการบำรุงรักษา การขยายพันธ์มีหลายวิธี เช่น การตอนกิ่ง การใช้หน่อพี่เลี้ยง
 |
| กิ่งตอน |
 |
| หน่อพี่เลี้ยง |
กระผมได้นำ ไผ่หม่าจู ไผ่เลี้ยงหวาน ไผ่กิมซุง ไผ่รวก ปลูกในเนื้อที่ 10 ไร่ ปลูกมา 2 ปีแล้ว ได้ผลผลิตเป็นที่น่าพอใจ และนำไปขายเองที่ตลาดนัดท้วไปเพื่อลดปัญหาพ่อค้าคนกลางกดราคา และพบว่าผู้บริโภคมีความต้องการเป็นจำนวนมากแต่ผลผลิตไม่เพียงพอต่อความต้องการ กระผมและพ่อคิดว่าน่าจะขยายพื้นที่ปลูกเพื่มขึ้นอีกในอนาคต
เพิ่มเติมเกร็ดความรู้เล็กๆน้อยๆ " การปลูกไผ่ควารปลูกในฤดูฝนเพราะจะทำให้ไผ่มีการเจริญเติบโตดีกว่าฤดูอื่น ควรมีการกำจัดวัชพืชไม่ไห้รกเกินไปแต่เมื่อต้นไผ่โตแล้วใบจะคลุมพื้นดินและจะไม่มีวัชพืชขึ้นอีก ควรมีแหล่งนำไว้ใช้ตลอดทั้งปีเพราะการให้นำอยู่เสมอจะทำให้ไผ่ออกหน่อตลอดทั้งปี ราคาของหน่อไม้ก็จะสูง มีการตัดแต่งทรงพุ่มให้โปร่งเพื่อง่ายต่อการตัดหน่อ เก็บลำต้นไว้เพียง 4-5 ลำก็พอถ้าไว้มากเกินไปจะแย่งอาหารกันหน่จะออกน้อย เมื่อลำที่เก็บไว้เริ่มมีสีเหลืองแสดงว่าลำเริ่มแก่ควรตัดทิ้งและปล่อยให้มีลำขึ้มาทดเเทน "
 |
บรรยากาศของสวน |
 |
| หน่อที่รอการตัด |
